7 Temmuz 2010 Çarşamba

Ağaçtaki Kedi

Tembel Annenden...
Oğlum annen işe güce daldı, seninle geçirdiği güzel anları yazmayı yine ihmal etti :(( Ne kadar kızsan haklısın.
Annem bana bir blog yapmış ama hepi topu iki satır yazmış diyeceksin. Ama söz bundan sonra daha sık yazmaya çalışacağım.
Dün bir arkadaşıma seninle ilgili bir olayı anlattım. O da "Ay, bunları bir yerlere yazmak lazım, unutup gidiyor insan" deyince kafamda bir anda bir şimşek çaktı; Yaman'ın bir blogu var :))

Dün akşamdan başlayıp geri gideyim bari:

Dün akşam yemekten sonra Yaman'ın canı dondurma istedi. Beraber dışarı çıktık, dondormalarımızı alıp sitenin içinde güzel bir akşam yürüyüşü yaptık. Eve döndükten sonra köpeğimiz Quenn'in sürekli havlamasının nedenini anlamak için bahçeye çıktığımda gözlerime inanamadım. Ağzında bir kedi vardı ve sağa sola sallıyordu. Ben hemen kapıyı açıp bağırmaya başladım. Eşim koşarak geldi. Queen bizim sesimizi duyunca kediyi bıraktı. Kedi de can havliyle ağaca tırmandı. Yaman bu arada inanılmaz heyecanlandı ve korktu. "Annecim nolur kediyi kurtaralım" diye ağlamaya başladı.

Kedi kendini kurtardı diye düşünürken ağaçtan bir türlü inmemesi üzerine yanına gittik. Zavallı hayvanın arka ayakları tutmuyordu ve o nedenle de ağaçtan inemiyordu. Sandalyeye çıkıp bir fırça ile indirmeye çalıştım ama zavallıcık daha da korkup iyice yukarı tırmandı. Bu arada Yaman "yaralandı mı kedi, annesi, babası kediyi merak etmiş midir, nasıl indireceğiz kediyi" gibi bir sürü soru soruyordu. Aklıma sitenin güvenliğini aramak geldi. Hemen uzun bir merdivenle geldiler. Kedi iyice korkmuş ve saldırganlaşmıştı. Adamcağız elini uzatıp onu indirmeye uğraştı ama nafile. Dokunmasına izin vermedi. Tam bu arada dengesini kaybedip düştü kedicik ve seke seke yan bahçeye kaçtı. Yakalayamadığımız için veterinere götüremedik.

Yaman kedinin ağaçtan inmesiyle biraz rahatlamıştı. Ancak veterinere götüremediğimiz için üzgündü. "Kedinin annesiyle babası mutlu olmuş mudur, canı çok acıyor mudur, nasıl tamir edecekler bacağını?" gibi bir sürü soru sormaya devam etti. Kedinin annesi ve babasına kavuştuğunu, annesinin ona bakacağını anlattım. Biraz rahatladı.

Bu arada hayvanların ve insanların yaralanınca tamir değil tedavi edildiğini öğrenmiş oldu.

Bir de önemli karar verdi; "Artık itfaiyeci olmayacağım, veteriner olup hayvanları tamir edeceğim dedi" :)))