Uzun zamandır birlikte mutfağa girelim istiyordum. Bugün birlikte tarçınlı kurabiye yaptık oğlumla. Yaman uzun zamandır mutfak ve mutfakla ilgili herşeye çok ilgili. Bizim evde yemekleri eşim (Ahmet) yapar. Çocukcağız doğduğundan beri babayı mutfakta yemek, börek vs yaparken ya da TV izlerken fasulye, bezelye ayıklarken görüyor. O yüzden de Yaman için mutfakla ilgili şeyler "baba" dolayısıyla da erkek işi.
Yaman'ın yemeklerini ben ya da Nazlı ablası (bakıcısı) pişiriyor aslında ama nafile. Mutfak babaya ait. Hal böyle olunca da Yaman'ı mutfaktan çıkaramıyoruz.
En sevdiği oyun bana makarna pişirmek. Eline biraz su dolu minik bir tencere, süzgeç, tahta bir kaşık ve birazda makarna (Yaman için kakarna) veriyorum. Makarnaları haşlıyor, süzüyor, koca kaşıkla bana yedirmeye çalışıyor sonrada. "Hımm nefis olmuş, ellerine sağlık birtanem" deyince de pek mutlu oluyor. En zor durumlarda bu kakarna pişirme oyunu kurtarıcımız oluyor.
Babamız börek yaparken onun da eline bir parça hamur ve oklava veriyoruz, çok keyif alıyor hamuru böyle mıncıklamaktan.
Ben de baktım bizim oğlan becerikli, elinden bu işler geliyor onunla kurabiye yapmaya karar verdim. Hamuru hazırlarken onu da bulaşık makinasının üzerine oturttum, oradan beni izledi. Bir ara nişasta dolu bardağa eline daldırıp bir avuç nişastayı elbsemden içeri doldurdu sıpa :))
Hamuru hazırlayınca salona masanın üzerine taşıdık malzemelerimizi (kesme tahtası, oklava, yağlanmış tepsi ve şekilli kalıplar). Ben hamuru yuvarladım o da minik elleriyle kesti. Ama bundan çabuk sıkıldı. Önüne bir parça hamur verdim, o da serbest :)) çalıştı. Bir ara tepsiye dizdiklerimi mıncıklayıp bozdu ama yine de sonuna kadar bana eşlik etti. Sonra kurabiyelerimizi fırına koyduk. Pişirincede tarçın-şeker karışımına batırdık. Süper oldular. Yaman sütle iki kurabiye yedi ve uykuya daldı.
Yaman'ı bilmem ama ben çok eğlendim kurabiye yaparken. Çocukken annemle yapardık. Teneke kalıplar vardı o zaman. Merakla pişmelerini beklerdim fırının başında ve yaptıklarımı akşam babam gelince ona ikram ederdim. O da ellerimi öperdi. Benim için ne büyük mutluluktu. Şimdi bile hatırlayınca içim bir tuhaf oldu.
Ben bunca yıl sonra bile hala bu kadar net hatırlıyorsam umarım Yaman da bir gün annesiyle kurabiye yapıp yemenin keyfini hatırlar ve çocuklarıyla paylaşır.
Bu arada kurabiye tarifi Devletşah'ın sitesinde alınma. Teşekkürler Devletşah.
Yaman'ın yemeklerini ben ya da Nazlı ablası (bakıcısı) pişiriyor aslında ama nafile. Mutfak babaya ait. Hal böyle olunca da Yaman'ı mutfaktan çıkaramıyoruz.
En sevdiği oyun bana makarna pişirmek. Eline biraz su dolu minik bir tencere, süzgeç, tahta bir kaşık ve birazda makarna (Yaman için kakarna) veriyorum. Makarnaları haşlıyor, süzüyor, koca kaşıkla bana yedirmeye çalışıyor sonrada. "Hımm nefis olmuş, ellerine sağlık birtanem" deyince de pek mutlu oluyor. En zor durumlarda bu kakarna pişirme oyunu kurtarıcımız oluyor.
Babamız börek yaparken onun da eline bir parça hamur ve oklava veriyoruz, çok keyif alıyor hamuru böyle mıncıklamaktan.
Ben de baktım bizim oğlan becerikli, elinden bu işler geliyor onunla kurabiye yapmaya karar verdim. Hamuru hazırlarken onu da bulaşık makinasının üzerine oturttum, oradan beni izledi. Bir ara nişasta dolu bardağa eline daldırıp bir avuç nişastayı elbsemden içeri doldurdu sıpa :))
Hamuru hazırlayınca salona masanın üzerine taşıdık malzemelerimizi (kesme tahtası, oklava, yağlanmış tepsi ve şekilli kalıplar). Ben hamuru yuvarladım o da minik elleriyle kesti. Ama bundan çabuk sıkıldı. Önüne bir parça hamur verdim, o da serbest :)) çalıştı. Bir ara tepsiye dizdiklerimi mıncıklayıp bozdu ama yine de sonuna kadar bana eşlik etti. Sonra kurabiyelerimizi fırına koyduk. Pişirincede tarçın-şeker karışımına batırdık. Süper oldular. Yaman sütle iki kurabiye yedi ve uykuya daldı.
Yaman'ı bilmem ama ben çok eğlendim kurabiye yaparken. Çocukken annemle yapardık. Teneke kalıplar vardı o zaman. Merakla pişmelerini beklerdim fırının başında ve yaptıklarımı akşam babam gelince ona ikram ederdim. O da ellerimi öperdi. Benim için ne büyük mutluluktu. Şimdi bile hatırlayınca içim bir tuhaf oldu.
Ben bunca yıl sonra bile hala bu kadar net hatırlıyorsam umarım Yaman da bir gün annesiyle kurabiye yapıp yemenin keyfini hatırlar ve çocuklarıyla paylaşır.
Bu arada kurabiye tarifi Devletşah'ın sitesinde alınma. Teşekkürler Devletşah.
1 yorum:
Çok güzel yazmışsın Esracım, okurken çok duygulandım. Kalemin de iyiymiş, öğrenmiş oldum :)
Yorum Gönder